De treinrit is een reis apart... de rit lijkt lang (in kilometers toch) maar was eigenlijk nog te kort dankzij het aangename gezelschap. Het beeld dat we hadden van de norse russen hebben we volledig moeten herzien. Onze 2 coupe-gezellen: Vyacheslav en Sergei, 2 militairen van 24 en 48. Alhoewel er een absolute taalbarriere was hebben we uren gepraat over elkaars families, het koningshuis, politiek en werk... een soort van mix tussen pictionary en hints. Vooral met de oudere Sergei klikte het. Zijn hart was zo goud als zijn tanden! We speelden uren russische kaartspelletjes waar we de clue niet van snapten maar die we elke keer wonnen...

4000 km lang zagen we berkenbomen, houten huisjes en moerassen. Prachtig! We hopen deze rit ooit over te doen in de winter.
Aangekomen in Lystvianka aan het Baikalmeer, het diepste zoetwatermeer ter wereld, vinden we snel een goede slaapplaats in een oud houten huisje met echte grootmoeders bedden waar de veren door de matras schieten. We doen het rustig aan, genieten van het meer en maken mooie wandelingen. Elke dag staat er Omul op het menu, een heerlijk visje uit het meer. Helaas konden we niet gaan duiken, de duikinstructeur z`n agenda stond al vol. In ons huisje zijn er drie kamers en elke dag nieuw volk, wat soms kan uitmonden in explosieve feestjes. De Tsjechen leren ons vodka drinken. De rest van het verhaal kan op aanvraag verkregen worden (gecensureerd voor de mama's).
donderdag 21 augustus 2008
woensdag 20 augustus 2008
Gastvrijheid in Moskou
Geen hostal in Moskou, wel een goede zetel bij Eve, die ons via couchsurfing enkele nachtjes te slapen wou leggen. Eerste ontmoeting met haar, snelle hand, in busje alla VW Claessens, thuis wegwijs maken, een "maak het jezelf gemakkelijk" en weg was ze. Over vertrouwen in de mensheid gesproken. De komende dagen zou ze een gids, vertaler en een vriendin worden.

Haar appartement, midden in de typisch Russische woonblokken, wordt onze uitvalbasis vanwaar we de komende dagen Moskou verkennen, aanvankelijk tegen een grijze hemel, later bij een zonnetje en 25 graden.
Op het Rode Plein staan voelt een beetje onwezenlijk, de "soft-ijsjes-kerk" (ook wel St-Basil's) en het Kremlin in al hun pracht. Het Kremlin is het hart van Rusland en om een of andere reden voel je dat ook. Mr. Poetin staat ons dan ook hartelijk te begroeten.
We bezoeken Mr. Lenin, na 80 jaar nog in perfect gebalsemde staat. De intimiderende sfeer (donker, om de 2 meter militairen) bezorgde ons kippenvel. We weten niet of het Lenin was dat we zagen of een pop uit Madame Tussauds...
Nadat we de nachtelijke kant van Moskou nog hebben leren kennen is het tijd voor 3 dagen en 3 nachten treinen naar Siberie.
Op het Rode Plein staan voelt een beetje onwezenlijk, de "soft-ijsjes-kerk" (ook wel St-Basil's) en het Kremlin in al hun pracht. Het Kremlin is het hart van Rusland en om een of andere reden voel je dat ook. Mr. Poetin staat ons dan ook hartelijk te begroeten.
Nadat we de nachtelijke kant van Moskou nog hebben leren kennen is het tijd voor 3 dagen en 3 nachten treinen naar Siberie.
vrijdag 8 augustus 2008
De start: St-Petersburg
Generale repetitie of niet, we kwamen toe in St-Petersburg als ware zombies (10 uurkes slaap op 4 dagen tijd ongeveer) en de eerste dag bestond het programma dus uit: slapen. De hoogtepunten van de volgende dagen waren het Hermitage, met zijn prachtige zalen, eindeloze gangen boordevol kunst(werken) en de "Church of the Saviour on the Spilt Blood" (kerk met gekleurde bollen in plaats van pieken) met z'n ontelbare mozaikfiguren.
St-Petersburg is een prachtige stad, ideaal om onze reis te beginnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)